Nieszawa: Kamerą opowiedziane

W Nieszawie urodzili się ludzie, dzięki których pasji filmowania zostało utrwalone miasto i jego mieszkańcy, na przestrzeni kilkudziesięciu lat... pisze Wanda Wasicka.

Ich dorobek jest dzisiaj cennym źródłem wiedzy o życiu miasteczka. Dzięki ich potrzebie dokumentowania, Nieszawa ożywa a wraz z nią wspomnienia.

Nz. Lechosław Zborowski podczas pracy nad filmem „Nieszawa - miasto królewskie”. Twórca obrazu kamerę kieruje na pomnik Józefa Piłsudskiego, na bulwarach w Nieszawie. Zdjęcie z 03.05.2006 r. Fot. Wanda Wasicka

Nieszawianin Leon Wycichowski (1922 - 2003) pozostawił po sobie wiele filmów. Losy rzuciły go, jako młodego człowieka, na drugą półkulę. Pierwszy raz Nieszawę odwiedził w 1959 r. Przyjechał wówczas z Kanady. Była to jego pierwsza wizyta w Polsce, po latach najpierw spędzonych na przymusowych robotach w Niemczech podczas drugiej wojny światowej a następnie zamieszkaniu w Kanadzie, gdzie pozostał do 1978 r.

Później wrócił na stałe do kraju. W latach kanadyjskich, m.in. prowadził programy radiowe i telewizyjne, adresowane do Polonii. Filmy dokumentalne Leona Wycichowskiego, zmontowane przez Lechosława Zborowskiego, będzie można obejrzeć podczas Nieszawskiej Wiosny Filmowej drugiego maja br., czyli w drugim dniu trwania imprezy. Lechosław Zborowski nieszawianin z dziada pradziada.

Obecnie mieszka w Bydgoszczy. Fotografią zajmuje się od najwcześniejszych lat życia. Pierwsze lekcje pobierał u nieszawskich fotografów, Ludwika Galińskiego i p. Olędrzyńskiego. Jego nauczycielem był również Józef Sporny. * Należał do bydgoskiego Towarzystwa Fotograficznego.

Obecnie jest także zrzeszony, jako fotograf. W swoim dorobku ma wiele wystaw indywidualnych i zbiorowych. Pierwsze filmy dokumentalne Lechosława Zborowskiego były relacją z zagranicznych wyjazdów turystycznych np. obraz pt. „Dachy Dubrownika”. Później tworzył filmy dla potrzeb reklamowo - marketingowych Zakładów Radiowych „Eltra” w Bydgoszczy. Uratował tysiące zdjęć autorstwa Józefa Spornego i Czesława Świeczkowskiego przed zniszczeniem. Najstarsze pochodzą z lat dwudziestych XX w. Zajął się ich restauracją.

Dzięki jego umiejętnościom i umiłowaniu miasta rodzinnego, możemy oglądać Nieszawę i jej mieszkańców sprzed trzydziestu, pięćdziesięciu i osiemdziesięciu lat. Fotografie ze starych klisz i filmów przegrywa obecnie na nośniki optyczne. Zdjęcia, które przywrócił życiu, eksponowane są na licznych wystawach w nieszawskim muzeum im. Stanisława Noakowskiego.

W ubiegłym roku odbyła się premiera filmu dokumentalnego Lechosława Zborowskiego, poświęconego Nieszawie. Obraz został zatytułowany „Nieszawa - miasto królewskie”. Autorką komentarza jest również nieszawianka, Krystyna Wasilkowska – Frelichowska.

Nieszawa przyciąga także filmowców z zewnątrz. Od 2003 r. miasto utrwalał systematycznie na taśmie filmowej znany duet reżysersko-operatorski Jadwiga Żukowska i Stanisław Śliskowski. Jadwiga Żukowska była wybitnym reżyserem filmów dokumentalnych i oświatowych. Zrealizowała ponad 40 dokumentów o różnorodnej tematyce. Otrzymała za nie kilkadziesiąt nagród na najważniejszych polskich i światowych festiwalach filmów krótkometrażowych, m.in. w Krakowie, Berlinie, Moskwie, Paryżu, Budapeszcie. Jadwiga Żukowska zmarła w styczniu br.

Stanisław Śliskowski zasiądzie w jury I Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Amatorskich, który odbędzie się w Nieszawie w ramach Nieszawskiej Wiosny Filmowej. Impreza potrwa dwa dni, od pierwszego do drugiego maja br. Laureat Grand Prix otrzyma statuetkę „Wiślany”, czyli królowej Wisły, przyznaną przez Burmistrza Miasta oraz nagrodę pieniężną.

Źródło: www.nieszawa.pl