Otwarcie wystawy "Błogosławiona Matka Małgorzata Łucja Szewczyk (1828 - 1905)" w Muzeum w Nieszawie
Tagi: Łucja Szewczyk wystawa muzeum Nieszawa
17 listopada (niedziela), o godz. 12.30, w Muzeum Stanisława Noakowskiego w Nieszawie zostanie otwarta wystawa „Błogosławiona Matka Małgorzata Łucja Szewczyk (1828 – 1905)” w ramach uroczystości dziękczynnych za beatyfikację s. Małgorzaty Łucji Szewczyk, które będą miały miejsce w tym dniu w Nieszawie.
Uroczystości rozpoczną się uroczystą Mszą św. w kościele św. Jadwigi w Nieszawie o godz. 11.00, której przewodniczyć będzie J. E. Ks. Bp Wiesław Mering. Następnie odbędzie się otwarcie wystawy w Muzeum Stanisława Noakowskiego oraz okolicznościowy montaż słowno – muzyczny w klasztorze pofranciszkańskim w wykonaniu członków Nieszawskiego Towarzystwa Kulturalnego.
Wystawa czynna będzie do 30 listopada.
Szewczyk Łucja w zakonie Małgorzata (1828-1905), założycielka Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej (sióstr serafitek). Urodziła się w Szepetówce, koło Zasławia na Wołyniu w 1828 r. Córka Jana i Marianny, w siódmym i dziewiątym roku życia straciła rodziców. W wieku 20 lat złożyła profesję tercjarską III Zakonu św. Franciszka. W 1870 r. udała się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej, gdzie przez okres około 3 lat posługiwała ubogim i chorym w szpitalu prowadzonym przez francuskie siostry św. Józefa. W drodze powrotnej do kraju udała się do sanktuarium w Loreto.
Po kilku latach opuściła rodzinne strony i udała się do Warszawy, a następnie do Zakroczymia, gdzie odprawiła rekolekcje pod kierunkiem bł. o. Honorata Koźmińskiego. Był to moment przełomowy w jej życiu. Po rocznej formacji złożyła 24 VIII 1878 r. na ręce o. Honorata profesję zakonną przyjmując imię Maria Małgorzata. Wynajęła mieszkanie w Zakroczymiu i zaczęła opiekować się ubogimi staruszkami. Po pewnym czasie przyłączyły się do niej osoby, które podobnie jak ona, chciały poświęcić swoje życie ubogim i potrzebującym. W 1881 r. zostało zapoczątkowane nowe zgromadzenie bezhabitowe, którego pierwotna nazwa brzmiała Siostrzyczki Ubogich (później Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej). M. Szewczyk położyła podwaliny pod organizację powstającego Zgromadzenia. Początkowo jej działalność była związana z zaborem rosyjskim, a od 1891 z Galicją, tam siostry mogły chodzić w habitach.
W latach 1892-1894 wybudowała nowy dom w Oświęcimiu, który stał się domem macierzystym Zgromadzenia. W dniu 30 XII 1901 r. odbyła się I kapituła generalna Zgromadzenia w Oświęcimiu, podczas której m. Szewczyk została wybrana przełożoną generalną. Funkcję przełożonej pełniła od chwili założenia Zgromadzenia do marca 1904 r. Po przekazaniu urzędu następnej przełożonej generalnej udała się do domu zakonnego w Nieszawie (założonego w 1903 r.), tu spędziła ostatnie miesiące swojego życia. Zmarła w Nieszawie 5 VI 1905 r., została pochowana na miejscowym cmentarzu parafialnym. W dniu 16 XI 1931 r. miało miejsce uroczyste przeniesienie doczesnych szczątków m. Małgorzaty na cmentarz parafialny w Oświęcimiu. Od 18 I 1951 r. doczesne szczątki m. Szewczyk znajdują się w kruchcie kościoła klasztornego s. serafitek w Oświęcimiu. W dniu 9 XI 1993 r. w Krakowie rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny, który zakończył się 9 VI 2013 r.
Opracował
Waldemar Rozynkowski
